روایت رسول اکرم (ص) از شبی که آسمان به دعاها نزدیک‌تر است

به گزارش خبرگزاری حوزه، سخنان میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، استاد اخلاق برجسته شیعیان در رابطه با لیلة الرغائب تقدیم شما فرهیختگان می شود.

از رسول اکرم-صلّی اللّه علیه و آله و سلّم-روایت شده که حضرت فرمود:

از شب جمعۀ اول رجب غفلت نکنید، چه ملائکه آن شب را «لیلة الرغائب» می‌خوانند و آن چنین است که وقتی ثلث از شب بگذرد، ملکی در آسمان‌ها و زمین باقی نمی‌ماند، مگر اینکه در کعبه و پیرامون آن جمع می‌شوند و خداوند خطاب به آنها می‌گوید: ای فرشتگان من! هرکه چه می‌خواهید، از من مسئلت کنید! می‌گویند: ای پروردگار! حاجت ما این است که روزه‌گیرندگان رجب را ببخشی. خداوند-تبارک و تعالی- می‌فرماید: به درستی که چنین کردم.

و شایسته‌تر آنکه: هرکس که این روایت را بشنود، در آن شب به ملائکه درودهای فراوان بفرستد، تا حق این تحیّت را به مقدار توان خویش ادا کند.

سپس رسول اکرم-صلّی اللّه علیه و آله و سلّم-فرمود:

کسی که اولین پنجشنبه رجب را روزه نگرفته و بین عشاء و نیمۀ شب دوازده رکعت نماز بگذارد و میان هر دو رکعت سلام داده و در هر رکعت، یک‌بار حمد و سه بار «إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ فِی لَیْلَةِ اَلْقَدْرِ» و دوازده بار «قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ» را بخواند و زمانی که از نماز فارغ شد هفتاد بار به من صلوات فرستاده و بگوید: الّلهم صلّ علی محمّد النّبی الامی و علی آله و پس از آن سجده کند و در سجده‌هایش هفتاد بار بگوید: «سبوح قدوس، ربّ الملائکة و الروح» و سپس سر برداشته و بگوید: «رب اغفر و ارحم و تجاوز عما تعلم انک انت العلی العظیم» و دیگربار سجده نموده و در سجده‌اش، همان چیزی را که در سجدۀ اول خود گفت بگوید و پس از آن، حاجتش را از خدا بخواهد، مگر اینکه به درستی که برآورده می‌شود، اگر خدا بخواهد.

رسول اکرم-صلّی اللّه علیه و آله و سلّم-پس از آن چنین فرمود:

سوگند به خدایی که جانم در قبضۀ قدرت اوست! مردی و زنی از بندگان خداوند این نماز را نمی‌خواند، مگر اینکه خداوند گناهانش را می‌بخشد، هرچند به اندازۀ کف‌های دریا و ریگ‌های بیابان‌ها و وزن کوه‌ها و عدد برگ درختان باشد و چنین است که آن شخص در روز قیامت، هفتصد نفر از اهل بیت خودش را-که مستحق آتش هستند-شفاعت خواهد کرد و زمانی که شب اول قبرش شود، خداوند ثواب این نمازش را به صورتی زیبا و چهرۀ باز و زبانی خوش برایش برخواهد انگیخت و خواهد گفت: ای دوست من! بشارتت باد که از سختی رستی! و او، به آن چهره می‌گوید: کیستی که نیکوتر از تو ندیده و پاکیزه‌تر از بوی تو، بویی استشمام نکرده‌ام؟ او می‌گوید: ای حبیب من! همانا من، ثواب نمازی هستم که تو آن شب، در فلان ماه خواندی. و من در این شب آمده‌ام، تا حقت را ادا کرده، مونس تنهایی‌ات باشم و وحشتت را رفع کنم و زمانی که در صور دمیده شد، در عرصات قیامت بر سرت سایه بیفکنم و به درستی که تو هرگز از خیر مولایت فقیر و خالی دست نخواهی ماند.

ظاهر بخش اول روایت این است که: لیلة الرغائب، اول شب جمعۀ ماه رجب است، ولی اگر بر حسب اتفاق روز اول ماه رجب جمعه باشد، عمل یاد شده، در بخش آخر روایت با عمل لیلة الرغائب تطبیق خواهد کرد و مقتضی ظاهر روایت این است که: بگوییم عمل به این روایت، در صورتی است که روز اول ماه رجب، روز جمعه نباشد و اگر روز اول ماه، جمعه باشد، این عمل را باید برای جمعۀ دوم ماه گذاشت، هرچند که با لیلة الرغائب منطبق نباشد. در روایت نیز صراحتی در این خصوص وجود ندارد که این عمل، منحصر به لیلة الرغائب است، اما آنچه در نفس تقویت می‌شود، این است که عمل مختص اولین جمعه رجب است و اگر روز اول ماه رجب هم جمعه باشد، لازمه‌اش گرفتن روزه نیست، یا اگر روزه گرفتن در پنج‌شنبه را شرط عمل بدانیم، باید قید رجب را از پنج‌شنبه برداریم، به این معنی که پنج‌شنبه‌ای را که فردایش اول رجب است، از طرف ما روزه گرفته شود و عمل‌های یاد شده در شب جمعه اول رجب به جای آورده شود.

منبع: المراقبات, میرزا جواد ملک تبریزی, ص159